انرژی یکی از مهمترین بحرانهای دنیای امروز است و انرژی هسته ای به عنوان یک انرژی نو میتواند راه حل مناسبی برای آن باشد. از طرفی انرژی هسته ای کاربردهای فراوانی در زمینههای مختلف مانند پزشکی دارد. متخصصان مهندسی هسته ای آموزش میبینند که در راستای تولید و استفاده از انرژی هسته ای قدم بردارند. فارغالتحصیلان این رشته مسئولان راهاندازی و بهرهوری از نیروگاههای هستهای با رعایت همه نکات ایمنی هستند. اما کدام رشته میتوان مهندسیِ هسته ای را انتخاب کرد؟ این رشته چه گرایشها و دروسی دارد؟ بعد از فارغالتحصیلی وظایف یک مهندسّ هسته ای چیست؟ درآمد مهندسی هسته ای چقدر است؟ برای آشنایی هرچه بیشتر شما با این رشته و یک انتخاب دقیقتر، در این مطلب به همه این سوالات پاسخ میدهیم.
کدام دروس دوره دبیرستان در رشته مهندسی هسته ای بیشتر کاربرد دارند؟
لازم به ذکر است که دروس زیر از بین دروس دبیرستان در رشته مهندسی هستهای کاربرد بیشتری دارند:
- مباحث درس حساب دیفرانسیل و انتگرال
- مباحث آمار و احتمال
- مباحث فیزیک دبیرستان
- مباحث شیمی دبیرستان
- مباحث زیستشناسی دبیرستان
مهندس هسته ای در زمینه های زیر می تواند فعالیت کند
- تحقیق و توسعه صنعتی و یا دانشگاهی
- حوزه پزشکی (زمینه پرتوپزشکی)
- دفاعی مانند توسعه و ساخت زیردریایی های هسته ای
- صنعت مانند صنعت تولید برق با انرژی هسته ای
- کشاورزی و تولید مواد غذایی
سرفصل دروس رشته کارشناسی مهندسی هسته ای و تعداد واحدها
- تعداد کل واحدها : 136 واحد
- دروس عمومی : 20 واحد
- دروس پایه : 24 واحد
- دروس اصلی : 49 واحد
- دروس تخصصی : 36 واحد
- دروس اختیاری : 19 واحد ( تعداد مورد نیاز تا رسیدن به حد 140 واحد)
امکان ادامه تحصیل در رشته مهندسیِ هسته ای در داخل ایران چگونه است؟
امکان ادامه تحصیل فارغالتحصیلان کارشناسی ارشد مهندسی هسته ای در مقطع دکترا در برخی از دانشگاههای تراز اول کشور مانند دانشگاههای صنعتی شریف، صنعتی امیرکبیر، علوم پزشکی تهران، علوم و تحقیقات تهران و نیز دانشگاههای اصفهان، شیراز، مشهد و کرمان وجود دارد. همچنین سازمان انرژی اتمی نیز از طریق کنکور سراسری دانشجوی بورسیه میپذیرد.
از آنجا که پذیرش دانشجو در این رشته بر اساس دانشگاه و نیز نوع گرایش به صورت سالانه تغییر میکند، بهترین مرجع برای دریافت اطلاعات در مورد میزان و نحوه پذیرش دانشجو مراجعه به دفترچههای منتشر شده توسط سازمان سنجش و نیز وبسایتهای اختصاصی دانشگاهها است.